Google

Google

Google

Google

கவிதை

இரண்டரை வயதும் கிண்டர் கார்டனும்

அவனுக்கு காலை

எட்டு மணி ஆனால்

பயம் சூழ்ந்து கொள்கிறது

தாயின் கழுத்தை இறுக்கிப்

பிடித்துக் கொள்கிறான்

அவள் அவனுக்கு

அங்கு செல்ல வேண்டிய

அவசியத்தை கூறுகிறாள்

அவன் பெரியவனாவதற்கு

தான் இது என்றும்

அவனை அன்போடு

விலக்கி அனுப்புகிறாள்

அவனுக்கு எதுவும் புரியவில்லை

அங்கே பக்கத்திலிருப்பவனைப்

பார்த்தாலே பயம்

அவன் இவனை அடிக்கிறான்

இவனும் ஒரு கட்டத்தில்

அடி தாளாது திருப்பி அடிக்கிறான்

அவன் அடித்ததில்

இவன் முகத்தில் கீறல்

இரத்தம் கோடிட்டது

இவன் அவனைக் கடிக்கிறான்

இருந்தாலும்

மீண்டும்

அம்மாவும் அப்பாவும்

ஏன் இப்படி இந்த

நரகத்திற்கு அனுப்புகிறார்கள்

இன்று காலை

எட்டு மணி

ஆயாவின் கழுத்தை

இறுக கட்டிக் கொள்கிறான்

அப்பாவும் அம்மாவும்

சிரிக்கிறார்கள்

இன்று ஞாயிற்றுக் கிழமை

எங்கும் போக வேண்டாம்

இவன் மகிழ்ச்சியில்

அப்பாவைக் கட்டிக் கொள்கிறான்

தனுஷ்

கவிதை

உயிரின் கவிதை நாம்

நமக்குள்தான் எத்தனை

நெருக்கம்

முகமுறிவு

கருத்து வேறுபாடு

நாம் சண்டையிடுவதற்கு

எந்த காரணமும் தேவையில்லை

எதையும் பேசி தீர்க்கலாம்

என்பதுதான் முதல் அபத்தம்

உணர்வுகளோடு பேசியவர்கள் நாம்

மொழியை கடந்தவர்கள்

குறிப்பால் அனைத்தையும்

உணர்ந்து ஆலிங்கனத்தில்

திளைத்தவர்கள்

எங்கிருந்தோ நெருப்பு

கண்ணுக்குத் தெரியாமல்

உள்ளே நுழைந்து விட்டது

சண்டையே தொடங்கவில்லை

அதற்குள் அந்நியர்கள்

மகிழ்ச்சியில் குதூகலிக்கிறார்கள்

நீ பிரிவைப் பற்றிப் பேசுகிறாய்

நான் எங்கிருந்தது நமக்குள்

நட்பு என்கிறேன்

உன் மன அதிர்வு கண்ணிமைகளில்

கண்ணீராக பெருகுகிறது

நீயும் நானும்

உடலும் உயிருமல்லவா

என்கிறேன்

ஒரே பொருள் பிரிக்க முடியாது

அல்லவா என்கிறேன்

நீ என்னை

நீங்கா ஆலிங்கனம் செய்கிறாய்

உயிரின் கவிதை நாம்

தனுஷ்

பேசாதீர்

எல்லோரும் மௌனமாக

இருப்பதையே விரும்புகிறார்கள்

பேசினால் தப்பித் தவறி

உண்மைகள்

எதிர்கருத்துக்கள்

வெளியாகி விடலாம்

என்று அச்சமுறுகிறார்கள்

இயல்பாக இருப்பதில்

மௌனமும் இயல்புதான்

எனினும்

துகில் உறியப்படுதல்

கண்டும்

மௌனமாக இருப்பதே

சாலச் சிறந்தது

என்கிறார்கள்

எல்லோரும் மௌனமாக

இருப்பதே நீதி என்றும்

சொல்கிறார்கள்

விதிகள் இருக்கிறது

உனக்கேன் வீண் பேச்சு

வாயடைக்கச் சொல்கிறார்கள்

பேசுவதால்

எந்தப் பயனும் இல்லை என்கிறார்கள்

பேசி எதற்கு நாம் தண்டிக்கப்பட வேண்டும்

எனவும் பயமுறுத்துகிறார்கள்

தனுஷ்

Google

Google

நீ என்று புலப்படுவாய்

உனது மௌனம் எனக்குப் புலப்படாதா என்று

அதன் சூட்சும ஓசையின் ஆழத்தில்

பயணித்தேன்.

உனது மௌன மழையின் இடியோசை

மின்னலோடு என்னில் புதைகிறது.

மௌனம் காக்கும் உன் இதழ்களில்

மௌனம் காக்கும் உன் கண்களில்

உட்புதைந்த பொருள் குறித்து

என் ஆன்மா விடை தேடி அலைகிறது.

உன் மௌனம் எனும்

வெட்டவெளி பரப்பில்

தொலைந்து போனவன் நான்.

என்னை நானே தேடிக் கரைந்தேன்.

உன்னில் நான் அகப்படும் அன்று

நீ எனக்குப் புலப்படுவாயா !

தனுஷ்

கவிதை

எனது கடவுள்

எனக்குள் இருக்கும் பிசாசிற்குத்
தீனி நான்தான்
எனக்குள் இருக்கும் கடவுளுக்கு
அருந்தக் கொடுப்பேன்
எனது இரத்தத்தை
இறந்த காலம்
அசைபோடுவதற்கும்
நிகழ்காலம்
அனுபவிப்பதற்கும்
இருக்கும் போது
எதிர்காலம் மட்டும் ஏன்
இருளைப் போர்த்துக் கொண்டிருக்கிறது
என்று கடவுளிடம் கேட்டேன்
அப்போதுதான்
என் இருப்பு உனக்கும்
புரியும் என்றார்
கடவுளின் உருவம்
டிராகுலாவின்
பற்களாக இருட்டில்
இரத்தம் சொட்டியது

தனுஷ்

சுயம்


இறைவனிடம் கேட்டேன்
நான் யார்
அவர் மௌனமாக இரு
என்றார்
அப்படியானால்
மௌனம் நானா
இறைவியிடமும் கேட்டேன்
நான் யார் என்று
அவள் சிரித்தாள்
நானும் இதேக் கேள்வியை
அவரிடம் கேட்டிருக்கிறேன்
அவர் என்னையும்
மௌனமாக இரு என்றுதான் சொன்னார்
என்று ஆர்ப்பரித்துச் சிரித்தாள்
அப்போது அபூர்வமான மலர்கள்
தெய்வீக மணத்தோடு
உலகமெங்கும்
மலையென சொறிந்தன
நான் அந்த மலர்களில் ஒருவனாகக்
மலர்ந்திருந்தேன்
என் மீது மலர்கள் போர்த்து
மறைத்தன

தனுஷ்

காதல்-அறிமுகம்

அறிமுகமா !
காதலுக்கா !
வெளியே எங்கும் சொல்லாதீர்கள்
காதல்தான் அனைத்துமே
காதல்தான் ஆன்மா
காதல்தான் கடவுள்
காதல்தான் எங்கும் நீக்கமற நிறைந்த பொருள்
காதலை அறிந்துகொண்ட பினதான்
நான் மனிதன் என்ற உணர்வினைக் கற்றேன்
நீ இன்றி ஒரு அணுவும் இல்லை
அசைவும் இல்லை
நீதான் எல்லாமே
உன் நினைவே என்னை உத்வேகப்படுத்துகிறது
நீயே அருந்தும் அமுதம்
நீயே அட்சயப் பாத்திரம்
நீயே அனைத்திற்கும் முதல்
நீயே அனைத்திற்கும் எல்லை
நீதான் மனித இனத்தின் மறு உற்பத்திக்கு
ஆதாரமாகிறாய்
காதல் என்ற மொழி ஒன்றே போதும்
மானுடம் பிழைத்துக் கொள்ளும்
காதலுக்கு மறுபெயர் சூட்டினால்
அன்பு என்றும் அன்னை என்றும்
மாறுகிறது.
அன்பே என்று அணைக்கக் கன்னியும்
அம்மா என்று அழைக்க அன்னையும்
காதலின் கடவுள்கள்
நான் என்னை அறிந்து கொள்வது என்பது
காதலை அறிந்து கொள்வதிலிருந்துதான்
தொடங்குகிறது
எல்லாமே காதல் என்றக்
கொடியினை உயர்த்திப் பிடிப்போம் வாரீர் !


தனுஷ்

நட்பும் மழையும்

நீ என்று வருவாய் தெரியாது
உன் அன்பின் குளுமை இன்னும்
என் உதடுகளில் ஈரமாகவே உள்ளது.
உனக்கான காத்திருப்பு கவித்துவமானது
எல்லா நொடிகளிலுமே
உன் நினைவு
சுகந்தமாக என்னைச் சுற்றி வருகிறது.
நான் வாழ்வதின் அர்த்தம் நீ
எனக்காக எதுவும் இல்லை என்று
நினைக்கும் போதெல்லாம் நீ
இருப்பதை நினைக்கும் போது
வாழ்வின் மீதான பிடி இறுகிப்போகிறது.
அர்த்தமற்ற பயணம் தொடங்கிய இடத்திலேயே
என்றோ நின்று போனதை
காலங்கடந்த பின் நினைக்கும் போதெல்லாம்
உன் நினைவு மட்டும்தான் ஆறுதல்
பயணத்திற்கான தயாரிப்பே உன்னை
மையமாக்கித்தான்
என்று வருவாய் ஒரு மழை போல
குடைகளை தூக்கி எறிந்து விட்டு
வீதியில் உன்னில் நனைவதற்காக
காத்திருக்கிறேன்

தனுஷ்